Sürgülü paslı demir kapılar ardında olmuştum tutsağın,
Gül sevdalısı bülbüller mekân tutmuştu bahçe ile bağın,
Uyardığım halde burnun havalardaydı her daim,
Bak şimdi dost olmayan riyakârlar sarmış solun sağın.
Bu emanet can sana meftun idi ama sen vermedin hakkını.
Karın doyurmayan naz ve cilvelerle usandırdın bu garibanı.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var