Aşkın Kalbe Tanrı Misafiri

Ruhuna çıkan kalp kararım
Tanrı misafirliği

Tanrı misafirim ruhun
Merhametimin dizlerinde
Ağrılarını uyutmakta
Bir yudum huzura
Muhtaç kaldığına hayıflanmakta

Bir kalp
Mavi boncuklarıyla
Gönülden gönüle
Kendini ne kadar çok dağıtırsa
Tenini kopara kopara
Ruhu da o kadar ağır yara almakta
Ezelden ebede

Kalbe
Gönül yakutu yakışıyor
Tesbih bütünlüğü nuruyla...
Diyorum
Tanrı misafirim ruhuna

Göğüs kafesimin dünya aynasındaki
Ruhunun baktığı sen
Gördüğü ben

Ruhlar aşık olduğunun resmini, cismini
Kendileri olarak aynaya asarlarmış

Aynalar da, hakikat yolunda olana
Birer aşk ağacıymış
Tanrı misafirim ruhunun rızkı
Düşünce derinliğine bu katkı

Pencerenin kenarına bıraktığım
Bir tas su, bir avuç yem
İçi tıka basa merhamet dolu sevgi
Bazen fark etmiyorum sularının bittiğini
Candan içeriye bakıyor kuşlarım
Gözlerine telaşlı hüzünler indirerek

Ruhunun gözlerinde de
Aynı hüzünlü telaş var
Çöle düşme korkusuyla...
Bırakır mıyım ben O'nu hiç
Can çekiştiği sahralara...

Tanrı misafirim ruhun
Üç beş saate, ya da üç beş güne
Penceremdeki kuşların arasına karışacak
Merhamet yurdu, yuvası bildiği
Varlığımın etrafında olacak
Ben bu dünyadan göçene kadar
Ya da sen bu dünyadan gidene kadar

Merhameti yetersiz sevgi
Kendinizde kalsın...
Yaza yol alan aşkıma kar yağdı
Ağır gözyaşı altında kaldım...

Tüm içtenliğiyle gülümseyen
Altın saçaklı güneşe bakıyorum
Tüm ihtişamımla gülümsüyorum!..