Aşkın İğnesi Başucumda Durur

uzanan düş boyunca sersemleyen aşk
bir kuru ekmeğe satar kendini
nehirler daralınca köprüler baş kaldırır
seslice,çılgınca derinlemesine ağlar aşk

eski bir kara otağda oynayan çocuklar
yalın ayak oynarlar aşkın oyununu
sert bir rüzgar eser baharda
erdem,emek,eleştiri durur kesede

benim kalkanım, senim kalkanındır leylim
biçemim uymasa,gözlerimiz uyuşmasa da

roskolnikov düşüncemde uyur
ahmet cemil şiir defterimde
her ne kadar ozan değilsem de
aşkın iğnesi baş ucumda durur