Aşkın Düşü Şiiri - Sinan Bayram

Bir düşünceydi belki önce,
evrenin kalbinde yankılanan bir kıvılcım.
Ne maddeydi, ne tin —
ikisinin arasında, bir varoluş ısısıydı aşk.

Varlık kendini ararken buldu onu,
kendine dönen bir anlam gibi.
Ne zaman bir kalp attıysa,
bir soru işareti düştü göğe:
“Sevgi mi yaratır bizi,
yoksa biz mi sevgiyi var ederiz?”

Aşk, bilincin sınırında duran bir sessizliktir;
orada düşünce söner, sezgi parlar.
Her kavuşma bir ayrılığın yankısı,
her ayrılık bir doğuşun habercisidir.

Belki de aşk, Tanrı’nın suskun halidir —
kendini açıklamak için bir bedene sığınan.
Ve biz, o sonsuz sessizliğin
kelimelere bürünmüş hâliyiz sadece.

Bir öpüş kadar kısa,
bir ömür kadar derin:
Aşk, varlığın en ince tanımıdır —
ve hiçbir felsefe onu tam yazamaz.

Sinan Bayram