Aşkın aldı benden beni
Bana seni gerek seni
Ben yanarım dün ü günü
Bana seni gerek seni
Ne varlığa sevinirim
Ne yokluğa yerinirim
Aşkın ile avunurum
Bana seni gerek seni
Aşkın aşıklar oldurur
Aşk denizine daldırır
Tecelli ile doldurur
Bana seni gerek seni
Aşkın şarabından içem
Mecnun olup dağa düşem
Sensin dünü gün endişem
Bana seni gerek seni
Sufilere sohbet gerek
Ahilere ahret gerek
Mecnunlara Leyla gerek
Bana seni gerek seni
Eğer beni öldüreler
Külüm göğe savuralar
Toprağım anda çağıra
Bana seni gerek seni
Cennet cennet dedikleri
Birkaç köşkle birkaç huri
İsteyene Ver anları
Bana seni gerek seni
Yunus'dürür benim adım
Gün geçtikçe artar odum
İki cihanda maksudum
Bana seni gerek seni
Kayıt Tarihi : 13.11.2000 22:13:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Cennet ile kandırıp örgütleniyorlar, kendilerine itaat etmeyip
omurgalı olanları da Cehennem ile tehdit ediyorlar?
Muhterem Hanımefendi, yukarıda ki tespitinizden şunu mu anlamalız?
Eğer ki, ehli yetkin olmayan bir şaşkını karşınıza muhatap alıp fikirsel
teatide bulunursanız, daha çok Cennet ve Cehennem varsayımı
özerinde uzun-uzun kısır tartışmalarınıza devam eder ve birbirinizi
yersiniz demek istemişsiniz? Evet ilginç ve doğru bir tespit...SAYGIYLA
şekillendirmişse, bireysel, komünal ve toplumsal sosyal ve
kültürel değerlerden tamamen bihaberdir? Tam tersi Cehennem
korkusuyla islamiyet gölgesi altında Dini ve mezhebi kendi nefsan-i
duyguları adına bir zülfikâr kılıç gibi kullanıyorsa tamamen insan-i
değerlerden kopmuştur...Ve-ve-ve artık bir umutsuz bir vaka haline
dönüşmüştür.... VESSELAM
TÜM YORUMLAR (67)