Aşk Abidesi Şiiri - Ercan Keskin

Sanki diyecek bir sözün kalmadı şu dünyaya;
Eskiden böyle miydi ? Mevsim değişir ,hemen
Şiiri yazılırdı birden güle oynaya...
Şaşırtmazdı hiç onu sevdiğini söylemen.

Dalgaların geriye çekilmesi gibidir;
Ruhun içe dönmesi, kendini dinlemesi.
Başka zaman olsa tam da havası demekti,
Çıkış yolu öncesi kendini denemesi.

Değişmek zorundaymış gibi hissediyorsun!
Yanlış sahillere sürüklendiğini görüp.
Lay Lay Lom yaz gitsin boş ver diyemiyorsun,
Bu durum bambaşka bir şans diye düşünüp...

İnsan değişmek için değil, zorunluluktan,
Değişir ;
değişmek mecburiyetinde kaldığı için.
Değişmek gerekirse değişmeli korkmadan;
Geç kalmaktan kork ! Şartı: Cesarettir bu işin...

Bitti bitiyor derken yüreğinde harlanan;
Değişime yenilmiş bir hayatın kavgası,
Sönmez ateştir yeniden yalazlanan
Umarsız kıyıya vuran geminin son şansı.

Şehir mi sana küstü sen mi şehre küstün?
Karanlıkta bir ışık onunla umuda düştün;
Ne kaldıran var ne de kimdir bu diye soran,
Ay ışığını bekler aşka yolculuk yapan.

Uzaklığın mislisi ile özlersiniž hep o aşkı;
Yakınlaşmak istemekse : önemsiz bir gerçek.
Kulağa hoş gelirmiş fısıldanan o şarkı:
"Nerdesin sevgili? Ömrüm sensiz geçmeyecek"

Lüks hayatın üst düzey yaşamıyla evrilmek;
D müşterin boşluğunda saklı bir yaşama uzanan
Geriye dönüşü yok bir aşka boyun eğmek,
Gerçekliği mümkünsüz bir hayale dayanan...

Kayıp kuşak arasında sayılırsınız siz;
Boşa harcanan bir ömür kaldı elinizde.
Bundan sonra : Umutsuz aşk abidesisiniz
Yan yana yerleşik bir kaidenin üstünde.

Sanki diyecek sözün kalmadı bu dünyaya;
Eskiden böyle miydi ? Mevsim değişir hemen,
Şiiri yazılırdı birden, güle oynaya...
Şaşırtmazdı hiç onu sevdiğini söylemen.