Aşkımın Cellâdı Şiiri - Ünal Türkoğlu

Sen tutkumun adı
Yaşanmayan aşkımın celladı
Sayamadım kaç kez öldürdün
Duymak istemedin kalbimin atışını
Söndürdün yüreğimdeki aydınlığı
Karanlığa gömdün ya sevda taşıyan kalbimi
Yüreğim öyle bir yandı ki aşkından ne yandı
Aklımda ne mutsuzluk, nede ölüm korkusu
Aklım başımdan firari
Duygularımsa çoktan coşmuş
Aşkıma engel demir set olsaydı
Yıkıp geçerdim birer birer
Eğer beni görmezden gelmeseydin
Şimdi yokluğunda her gün biraz daha yıkılırken
Çok geç olsa da anlıyorum
Senden bana yar olmaz
Bil ki yaralı gönlüm yalan sevdana susup
Kalbimde aşkının ateşi sönerken
İçimde nefretini büyütüp
Seni mutsuz gördüğüm gün
Yüreğimde bayram var