Hayat mumlarını arkana bakmadan söndürdün
Çok aklım vardı, bir de divaneye döndürdün
Sevgiden yoksun insanların, bir yalanı uğruna
Kalbindeki beni, terk ederek ebediyen öldürdün
Çileli hayatımda aydınlık saçıyordun
Karanlık gecede güneş gibi açıyordun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta