Aşkı İstila Şiiri - İsa Yılmaz

istila başladı gözlerden
derken bir melek indi göklerden
efsunlu sesiyle fısıldadı derinden
Yusuf’u zindana düşüren değildi iffet
onu Mısır’a sultan edendi
Züleyha’nın günahkâr aşkı yarım kaldı
Meryem’i kirleten İsa değildi
Meryem’in masumiyetine ödül verildi
her şeyin bir bedeli vardı
aşkın bedeli masum kalabilmekti
çoğu insan bunu anlamazdı

istila başladı gözlerden
iner aşağıya kalbe uğramadan
şimdi aşk zamanı, diyorlar
kordonboyu’nda yapayalnızlar
erkek ağzı sulu bir azman
kadın alımlı, çalımlı vampir
aşk perisi dolunayda belirir
sabaha dek arzuları tüketir
yıpranmak anca bu kadar olur
tükenmek ve tüketmekten öte ne var
şehvet kırbaçlarının elinde fısıltılar
leşini çıkarana dek aşkın
hadi kapayıp gözlerinizi sevişin

istila başladı gözlerden
inin aşağıya kalbe uğramadan
soyunun ar damarından
iffet örtülerini yakıp
meze yapın şehvete aşkı
bir kadehte için masumiyeti
bizi kimse ayıramaz, deyin
gönül eğlendirirken sınır tanımayın
yuva kurarken dokunulmamış arayın
bir tek kaşar olan kaşarı anlamaz, unutmayın

istila başladı gözlerden
iner aşağıya kalbe uğramadan
yazık eder insan kendine
hem de ruh ikizine
bir gönül macerasında
günah galerisinin tam ortasında
en büyük eserini göklerin
sadakati ucuza satan
masumiyeti tarumar eden
bir kadın iki erkeği
bir erkek iki kadını kirletir
ne acı ki bunun adına aşk denir…