Aşkı Aşka İnandır Şiiri - Adem Efiloğlu

Aşkı anlat dediler, ben gibi bir bilmeze;
Gitti mi kendisinden, daha geri gelmeze,
Nasılda bulmuş beni, aşktan yüzü gülmeze;
Yüreğini titreten, elbette bir canandır;
Âşık oldum diyorsan, aşkı aşka inandır…
/
Yemekten içmelerden, kesilir kaçarmışsın;
Ne sorular sorulur, hepsine susarmışsın;
Aşk aklına düşünce, nasıl da uçarmışsın;
Onu gördüğün zaman, en müstesna zamandır;
Âşık oldum diyorsan, aşkı aşka inandır…
/
Hissettiğin ne varsa, vermezmiş aşkın tadı;
Elbette âşık olmak, her kişinin muradı;
Huzurunda saf tutar, tek hece işte adı;
Nasıl desem bilmem ki, yeryüzü aşka handır.
Âşık oldum diyorsan, aşkı aşka inandır…
/
Bana göre her yerde, İstanbul, Paris, Musul;
Günü yok mevsimi yok, var mıdır onda usul;
Yağmur ol bulutlardan, gel süzül usul usul;
Vuslat sevda oduna, tarifsiz demde nandır;
Âşık oldum diyorsan, aşkı aşka inandır…
/
Aşkın kör zindanının, sarsılan uykusunda;
Evrenin her renginde, benzersiz duygusunda;
Çiçeğin kokusunda, toprağın buğusunda;
Tükenen nefeslere, ab’ı hayattır candır;
Âşık oldum diyorsan, aşkı aşka inandır…
/
Ölmez imiş âşıklar, ölen varsa Ademdir;
Damarında akan kan, gözlerinde hep nemdir;
Öyle boşa sallama, aşk dediğin son demdir;
Söylenmez ulu orta, o yürekte nihandır;
Âşık oldum diyorsan, aşkı aşka inandır…
/
Âdem Efiloğlu