Asker Oğul'a Şiiri - Kara Mehmet Şen

Tel vurup
Selam ediyorsun ayrı ayrı
Özledim kokunuzu,
Sitem ederek
Siz nasıl dayanıyorsunuz,
Aklımdasınız, genzim yanıyor
Düşünmeden edemiyorum
Lakin vatan borcudur
Duraksayarak,
Sayılı gündür bitecek diyorsun

Parça parça cümleler yüreğin gibi
Hasretten aymaz olmuş başın.
Anlıyoruz.
Bizde sen gibiyiz
Ateş ocakları,
Acılar yürekleri yakıyor.
Hasretten, kaygıdan aymaz oldu aklımız
Sayılı günler bitse de gelsen diyoruz.

Daha dündü, akşamdı
Bunları söylenirken
Sabah haberler de patlama dediler;
Vay, vay dedim vay…
Ocağımız,
Ulumaktan ciğerlerimiz söndü,
Gözlerimiz görmez oldu,
Yüreğimize yıldırımlar,
Üzerimize lime lime parçaların düştü
Silkindim kalkamadım altından OĞUL.
Oysa; kanımda,
karnımda,
sırtımda,
yüreğimde
Taşıdım seni.

Bana;
Dayanmaya asaydın,
Ulaşmaya hızırdın,
Güçsüzlüğüme dermandın
Zülfü dolaşık Gonca gelinime
Kara sevdaydın.
Dişleri gedik Mehmedime Aliydin.
Beli bükülmüş babana Hikmettin.
Oy oğul oy
Sana bunca umut bağlamışken,
Sen, yeni yetmem,
Sen, sonkesenim,
Sen, kınalıkuzum,
Sen bahar çiçekleri gibiyken
Sen gittin de vatana kurban oldun

Şimdi;
O taşısın seni karnın da,
kucağıda,
sırtında
yüreğinde.
Seni, emanet verdim aleme.
Seni vereli aleme;
Acıya uyuduk,
Acıya uyandık,
Acıyla doyduk,
Acıyla acıktık,
Acıyla açılacak
Acıyla kapanacak kapımız,
Acıyla öleceğiz gözlerimiz açık,
Çünkü;
Ne, sen ilksin, ne de son.