Aşka çeyrek kala Şiiri - Suphi Sekü

AŞKA ÇEYREK KALA

Şair olsam diyordum, keşke olabilseydim
Üçbeş kelam karalar, üçbeş kural bozardım
Daha yolun başında eğer seni silseydim
Omzumda ceketimle, bensiz, sensiz, tozardım

Öyle dünyadan kopuk, avare ve serseri
Olup yaşamak imiş, zevklerin en beteri
Devran böyle dönermiş, vaktı ademden beri
Biz sevdanın çarkına kapılmasak ne vardı
Ya da vuslata Ersek, kıyametmi kopardı

Üçbeş satır yazınla bırattığın her izi
Nakşettim gökkubbeme, her an ı dizi dizi
Her anıdan kuruttun yeni sürmüş filizi
Rahmet olup çölüme çiselesen ne vardı
Üç beş damla su versen kıyamat mi kopardı

Sırtını dönüp gittin, sevmene ramak kala
Az beklesen severdin, biliyorum pekâlâ
Yüzünden devşirdiğim, şu yakıcı mütalaa
Bu metruk hayatıma hayat versen ne vardı
Harabem şenlenseydi, kıyamet mi kopardı

Birkaç gün yaşamıştım sevilmenin hazzını
Bekleyip razı iken, sevginin en azını
Bilir, görür, duyardın, gönlümün niyazını
Sevginin kıyısında, az beklesen ne vardı
Ellerini uzatsan kıyamet mi kopardı

Buğuya gül çizmişim, hayalimin camında
Son ayaz silip geçti, umudun encamında
İzahatı yok bunun, sevda serencamında
Sessizce gitmek neden, vedalaşsan ne vardı
El sallasan yüzüme, kıyamet mi kopardı

Baharım oldun amma, doldun, doldun, yağmadın
Çiy tanem; şebnem olup, yaprağıma ağmadın
Kızaran gözlerimden, bir damlacık sağmadın
Gözlerin gözlerime ram olmasa ne vardı
Gelmeseydik yüzyüze, kıyametmi kopardı