Aşk Yıldızı Sandım Şiiri - Hamiye Gül

Akşam olmakta şimdi,
Batarken güneşin çizgisi ufukta,
Gökte kandillerini tutuşturan,
Aheste aheste kanımda dolanan,
İliklerime işleyen
Yüzüme doğan yıldızım sendin.
Mai,pembe,yeşil,gümüşi.
Ben ah! Kahrolası ben!
Yüreği toprak olası ben!
Seni aşkın metaforları sandım.
Karanlıkların içinde
Mabudeni fezanın mabedinde
Şavkınla aydınlatacaksın,
Hiç batmayacaksın sandım.
Benimle coşkuyla çağlayacak
Aşkı ruhuma
Nakkaş gibi nakış nakış nakşedecek;
Gönlümü valse kaldırıp,
Dansedeceksin sandım.
Ah yıkılası! Devrilesi ben!
O tatlı bakışlarının
Tesirinin büyüsünde,
Kehribar rengi bulutların üstünde,
Buram buram tütsülerle,
Gövdemi sarmalayacaksın,
Ayaklarımı fezaya çıkarıp,
Sımsıkı tutup düşürmeyeceksin,
Koruyup kollayacaksın sandım.
Hani o gözlerime ilhamlı doğumun var ya,
Saçlarımı karanlıkta tararken,
Işıltıyla dalgalandırırken omuzlarımdan aşağı,
Sen ey parlayan yıldızım!
Kadehimde sevda iksiri,
Tenime gecenin efil efil,
Ilık meltem esintisiyle,
Narin yumuşak kadife teniyle,
Uzun kollarının heybetiyle,
Gerip gölgeyi yorgan gibi üzerime
Çehreme gül kokusu saçacaksın sandım.
Sardım seni göğüs kafesime,
Kardım kalp gözüme.
O atlas çarşaf gibi semada,
Bana hep sevgi yeliyle
Hücrelerimi dolduracaksın sandım.
Sen ey nefesimi kesen yıldızım!
Sadece sandım,kandım,yanıldım!
Ah devrilesi, ayaklanmayası,
Başım taştan taşa gelesi ben!
Artık uyandım,anladım,kavradım!
Kapattım o gök kandilli
Gecenin muhteşem kapılarını.
Sabahın kızıl şafağında ,
İlk gün ağarımında,
Hiçbir şeyim değilsin artık.
Çek git sokulma yakınıma!
Görürsen beni hatırlama,
Bir elveda şiiridir bu sana
İçimin dolusunca!
Sığmıyor yerine yüreğim kabardı,
Yaz bunu hafsalanın kenarına,
Gözlerimin nehirlerinden aktı.
Zannedip durduğum o sevda,
Bitti aşk ne kadar kaldıysa.
O gece aydınlandı!
Aşk yıldızı karardı!