Aşk Yanığı Şiiri - Mesut Arslan 2

Yalin ayak yüreğim,
Közlenmiş yüreğinde.
Acısı yepyeni, ekşimsi ve sert.
Tuhaf olan ikimizde değiliz,
Sadece ilginçti sevgimiz.
Henüz hırçınlaşmıştı ki beden,
Bir baktim ikinci derece yanık izleri,
Solunda tenimin.
Tarifi tuhaf bu hikayenin,
Bir varmış bir yokmuş değildi bu,
Yoktuk ikimizde..
Börtü böceği yaratan tanrı şahit,
Göğsümüzün kubbesi kıpır kıpırdı hala,
Bir eksiğimiz vardı,
İkimiz de insandık..
Şimdi ben hangi günün sonunda,
Hangi boğucu karanlığa gece derim,
Bilmiyorum...
Bir manası vardı gecenin,
Yalın ayak közleniyordu yüreğim,
Umarsizca sabahı adımlıyordum uykuda.
Hangi sabah..!
Cümlelerini serpecek ateşine yüreğimin.
Olmayacak o sabah.
Sen içinde sabahı yaşarsın,
Ben ise kıyameti.
Ne cok mutlu olacaktı oysa,
Güzelliğine dair hecelerim.
Olmayacak..
Sevgili;
Sen üçümüzüde üzdün..
Ben..
Gece...
Şiir...