Aşk Yalanmış Şiiri - Fırat Yetiş

Söyledim o kadar , ateşle yaklasma diye.
Aşk bu ; yüreğimi infilak ettirirsin..
Dinlemedin, gülüşünden vurdun,
Gözlerime bakıp , şunları dedin..
''Aşk bir sonsuzluk masalında,
Uzanıp öpünce yanağından,
Al bir gamze söyler,delice sevildiğini''
Sonra mı?
Sen gittin ve Ben bittim.
Gözlerim de sabahsız geceler.
Dudaklarımda ;
bu masaldan kalma acı sözler,
Aşk yalanmış , Sevda Yalan.

Şimdi bizlere kalan kocaman bir yalan,
Aşk örselenmiştir kirpiklerinde.
Sesinde saklı kaldı aşk nağmeleri,
Sök teninden beni,
Bir kıvılcım , tufan deryasına ,
Kızıl kıyamet güneşsiz kışlara bırak.
Ben uzağın öyküsünü bilirim,
zamansız bir bulutun sırtında,
Yağmura saklarım bizleri.
Gece de yankılansa da çığlığım,
Üstüne kabus çökmüş haykırışlarım,
''Aşk yalanmış, Sevda Yalan'' diye
Nara atsada göz bebeklerim.
Sen beni bu kentin duyarsız ,
Aşk'a kapalı kulaklarına bırak..

Çekiliyorum gayrı Senden,
Kalbine söyle;her gece taş atıp,
Kırmasın artık kapımı pencere mi.
Söyle lütfen gözlerine,
Bakmasın benim çaresiz halime,
Kulakların hiç duymasın,
Benim sevdaya meczup düşmüşlüğüme..
Görme ! Bilme ,Duyma .
Aşka olan inancımı yitirmişliğime.
Gayrı ben ;
Yönünü şaşırmış türkü,
Yurtsuz kalmış,sürülmüş.
Baştan başa, dert birikmiş.
Sıla bilmiş, gurbet bilmiş,
Aşk'ı sevdayı unutmuş.
Kavuşmaz adamın kalbiyim..