Ay krallığı hükmediyor geceye. Suskuyu perçinliyor
yıldızların uysal köleliği.
Ağırlaşıyor gözlerde biriken nem.
Bu ağır vakitte edilen tek söz hain bir bıçak gibi vınlayıp
gitti üzerimizden.
İki inanç arasında salınan pandül gibi görmektense onu,
kör olmayı yeğlerdim, yok olmayı, hiçbir iz bırakmaksızın.
Çoğalmanın kaçınılmaz yalnızlık biçimiydi aşk.
Şerif ErginbayKayıt Tarihi : 6.2.2004 22:12:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çerçevelenip asılası bi tanımlama...ve aşka en yakın...şiirle...
TÜM YORUMLAR (3)