Ne çabuk tüketiyoruz her şeyi, zamanın hastalığı bu.En büyük arzularımız elimize geldiğin de ömrü ne kadar da kısa oluyor.
Zamanın süzgecinden damıtılıyorken insan oğlu önce kendini sonra çevresindekileri kaybediyor. Geçirilen her sancılı dönemde bir suçlu buluyor kendine önce içimizde ki sevgi ölüyor ardından bir virüs gibi etrafımıza yayılıyor. Ne sevmeyi becerebiliyoruz ne de sevilmeyi…
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
