Gerektiğinde sevebilmeli insan korkusuzca.Ateşe yürüdüğünü bile bile bir yol seçmeli kendine; ya aşkla kavrulup pişman olmadan yaşamayı bilmeli,ya da cesaretsiz olup kurtulabilmeli o bağlılıktan.Ve gerektiğinde hayallerini yaşanmadan hisssedebilmeli insan. Belki gerektiğinden uzakta ve yalnız,belkide başı ucunda arzularının.Yaşanmalı her şey zamanında.Yaşanmalı ki geriye dönüp hatırlanmalı bütün yaşanmışlıklar,hatırlanmalı ki sahip çıkılabilmeli hayat veren her ayrıntıya.Ununtulmamalı yanlışlar da doğrular da.Belki mutlulukla,belki hüzünle yaşanmalı her an.Umutsuz olsada devam etmeli insan hayatına.Yeniden yön vermeyi öğrenmeli yaşamına,bambaşka bir rüyada uyanabilmeli bir diğer güne ve koşabilmeli bütün imkansızlıklara...
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda