Aşk Rüyası Şiiri - İmdat Gümüş

Ateşimde duman yok için için yanarım
İnsafsız o gözlere her nedense kanarım
Hülyalarda yükselen sevda gülü pınarım
Engin sularda yüzen kolumsun kanadımsın
Yeryüzünde güneşim yaşayan tek adımsın

Belki yorgun mehtabı o rüya sanıyorken
Yıldızlarla uyanıp o yeri anıyorken
Aşkını şehir şehir kokundan tanıyorken
Ne bu işve ne bu naz niçin hep kaçıyorsun
Yaralı şu gönlünü ellere açıyorsun

Uzaklarda sessizce ne yer nerde durursun
Benden habersiz canan bir gül gibi kurursun
Yine de acımadan yüreğimden vurursun
Ömrümün son baharı gelse de hiç bilemem
Kanayan kalp yarası gözyaşımı silemem

Akşamın ağırlığı içimde bir acıdır
Günden güne büyüyen derinde bir sancıdır
Gözlerindeki neşe derdimin ilacıdır
Sevda bahçelerinden şimdi güller mi derdin
Yangınlar yüreğimde bu mudur senin derdin

Yürüdüğüm sokakta seni kimden sorarım
Söylenen her kem sözü inan hayra yorarım
Gönlüm hüzün deryası seni nerde ararım
Bir rüzgârın bağrında alevden yaprak olsam
Seni bir fidan gibi büyüten toprak olsam