Aşkı Bir Halk Otobüsüne veya Dolmuşlara Benzetirim. Hiç Olmadık Zamanda Kalbine Biner ve Gidebildiği Yere Kadar Gider.Ücreti İse Hala Vermez.Neyse Dolmuş Kalkar ve Gider.Yollar Şahit Olur Her şeye.
Birden Arıza Verir O Etten Yapılma Taşıt.Bazen Bir Çift Söz Arızayı Yok Edebilir.Ama Bazı İnsanlar Var ki İşi İyice Zorlaştırırlar.İşte Bu Bahsettiğim İnsan Topluluğu Aşkın En Koyu Halini Yaşayan İnsanlar.
Şans Mı Dersin? Yok, Hayır! Sadece Biraz Maço,Biraz Argo,Biraz da Duygusuz Olmayı Becerirsen Aşkın En Koyu Halini Sende Yayabilirsin.Tabi Kendine Yakıştırıyorsan Bunu.
Neyse Galiba Yolun Sonuna Geldik Şoför Bey:
Müsait Bir Yerde İnecek Var…
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta