Köşede bekleyen bir ucube gibiyim
Hayattan ve insanlardan uzak
Nefret taşıyorum içimde
Tüm olan ve olacaklara karşı, nefret.
Ne zaman inansam uzaklara
Ve ne zaman yüreğimi uzatsam yıldızlara
Kendimi kurak çöllerde buluyorum.
Burada yanan mumları rüzgar, yanan yürekleri ise ölüm söndürüyor ancak.
Nereye gitsen bulamıyorsun kendine göre bir bulut
Bulamıyorsun yağmurunu,gökkuşağını,
Kaldırımlar yol, köşeler tabut benim için
Nerde hayatta olduğu söylenen mutluluk?
Başka bir yerlerde olsa gerek,
Yağmurların mavi yağdığı,
Denizin kucak dolusu dalga getirdiği,
Işıklarında ilk aşkların gençlik heyecanının olduğu,
Gecesiyle başka gündüzüyle başka gülüşlerin çınlattığı şehirler...
Kayıt Tarihi : 22.2.2008 20:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!