yanık kokulu hayallerin
hüzün dokulu bakışlarında büyüdü deli dolu yürek
ak sakallı dedenin dudaklarından
dökülmedi düşlerim gerçeğe
soğuk dalgaların arasında kulaç attı çocukluk
ilk yazdan kalma bir şarkıda
vurgun yemiş yengisi yalnızlığın
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
