Bir tohum gibi ektim yüreğime..
Şarkılarla, sözlerle, şiirlerle besledim.. Büyüttüm..
Meyve bekledim ondan: Mutluluk, huzur meyveleri..
Yalan yok, meyve de verdi aslında..
Kederden, hüzünden başka bir şey değildi verdiği..
Sonra dedim ki: Yok gereği..! Kestim dallarını..
Ben kestikçe, daha gür çıktı,
Kök saldı yüreğimin her bir yanına..
Şimdi baş edemiyorum onunla..
Kayıt Tarihi : 19.4.2012 14:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!