Susup yalan tavırlarla sana bakmak daha mı iyiydi sanki? Sen bencilce davrandın sadece farkında değilsin. Hiçbir zaman olmayacak bir masala başladın sen, mektuplar yazdın aşktan saklanan. Gördüm, görmezlikten geldim. Sordum, inkâr ettin. Duymazlıktan geldim. En sonunda sen benim sözüme geldin.
Zordu belki, akan suyu durdurmak. Ben su, sen garip çocuk. Önüme bir bent yapıp yönümü değiştirmek istedin kendince. Oysa ben yolumu çoktan seçmiştim. Coşkun bir ırmak değildim belki, inadımı kırarsın sandın kendince. Benim yolum belliydi çocuk. Sonsuzluğa karışmak tüm istediğim. Büyük mavi beni bekliyor ufukta, açmış kollarını. Gidişime kızmayacağını söylemiştin oysa, kenarda oturup beni seyrederken. Sen de bana yalan söylemişsin aslında.
Şiirler yazıldı aşkın kenarından geçen. Geçerken, akarsuya düşmüşsün meğer. Ben çekmedim seni unutma sakın. Taşlara takıldın belki, ayağın kaydı birden.
O sıcaklığı beyaz ellerin, o ilk bakış
Sebepsizliğin sebep olduğu şafak vakti
O çok sevmek gecelerde o çaresiz aldanış.
Uzayan saçlar, alnında avuçlarımızın
İste o, insanin bir yerde, aşka boyun eğmesi
