Sonbahar çıplak,
Sararmış tüm utangaçlığıyla gülümsüyor yapraklar,
Sonra bırakıyorlar kendilerini yere.Bir bir,
öpüyorlar toprağın alnın'dan sevenin sevdiğine kavuşması gibi...
Omuzlarımda gururla taşıdığım apoletler.Her biri ayrı bir eza ve ayrı bir cefa...Mağrur bir aşk hikayesi eskimiş radyomdan duyulan.
-l-
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Devamını Oku
'yok olmak üzere çıktığım koşuda
h e r - m o l a d a
bana su veren biridir sevgili
öpmeye / sevmeye
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta