Sana ilk kez rastladığımda,
Aç bir adam gibi baktım sana.
Sen gülümsedin! Ah, o gülümseyiş!
Sanki eski, tozlu bir kitap açıldı içimde,
Ve sayfalarından eski kahramanlar fırladı,
Hepsi senin için destanlar yazmak istercesine.
Sonra elimi tuttun.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta