Yaşanaların yalan olduğunu anladığında bir gün,düşer gözlerin önüne,çaresizlik ellerinde bir ibret öyküsüdür düşmez dilinden.Baktığın herşeyde gözünde canlanan onun hayalidir,yanlızca odur aldığın her nefes.Yitirir anlamını hayat suskunlaşır kelimeler dilinde ve şafağı yutmaya hazırdır gözlerin...ve yanlız gözyaşlarınla beslenir o zaman hatıralar ormanında yüreğine ektiğin ekin.
Yaşananların yalan olduğunu anladığında bir gün,söner gözlerindeki ateş,durur yüreğinin çılgın atışı dilindeki tat,tenindeki his bir bir terkeder seni.Kökleri beynine ulaşan bir ihanet ağacıdır artık dalı,büyür içinde büyür öfkeyle,kinle,kanla beslenerek.
Hıncın koparır zincirlerini,bir çığlık olup yırtar geceyi oysa gece sessizdir sır vermez akibetten ve düşürmez ışığını yazdığın sözcüklerin üzerine.İhaneti koynunda yitip gideni sevmez hala senin sevdiğin gibi...Ve yalnız,gözyaşlarıyla beslenir o zaman yaşamın kıyısına bıraktığı kokunun üzerini örten,bu ak kağıttaki mürekkep...
25/11/2007
23/45
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta