Aşk Evi Şiiri - Naime Erlaçin

tan ağarmalarına
kırağı bırakıyordu
rüyamda salınan periler

yaprağa nakşolan
çiy tanesiydim
aktım içimden
suya dönüştüm

kavgaya mahkûm ezgilerin
tanrısal nağmesiydi ruhumda inleyen
aşk evine kurdum yuvamı
silah kuşanmaksızın yazgıya

acıyı eskiten bendim

kendimin gururuyum sevmekten yana
beklerken güzelleştirmişim
inci tanesince saklayıp derinde aşkı
istridye misali büyüten
yine ben ey!

(24 Kasım 2003)