Aşk Acısı Şiiri - Mehmet Nur Mete

Bülbülü feryad-ı figan eyledi güle,
Leyla için Mecnun’u savurdu çöle,
Kerem’i Aslı için düşürdü dile,
Aşk acısı ne kadar ağır bir çile.

Şirin için Ferhat’a dağlar yoldurdu,
Güneşi bir yıldız için söndürdü,
Taptaze filizleri baharda öldürdü,
Aşk acısı ne kadar ağır bir çile.

Bahar senin yüzünden kışlara döndü,
Yeşeren umutlar mum gibi söndü,
Kaç aşığı yaşarken, mezara gömdü,
Aşk acısı ne kadar ağır bir çile.

Hazan oldun rengarenk açan çiçeklere,
Ölüm fermanı oldun atan yüreklere,
Bir hayır’sın sen tutulan dileklere,
Aşk acısı ne kadar ağır bir çile.

Ümitle başlayan güne sis oldun çöktün,
Sevgi ile bakan gözden gözyaşı döktün,
Kurulan hayalleri kökünden söktün,
Aşk acısı ne kadar ağır bir çile.