Aşk Şiiri - Faruk Doğan 2

Aşk.
Kendinden vazgeçmek değil midir bazen?
Adını söylemeden sevmek,
gözlerine bakmadan özlemek,
başka bir dilde geçse de adı,
yüreğinde tek harf gibi taşımak onu.

Kendini susturup onun mutluluğuna dua etmektir belki.
O bilmeden beklemek,
hiç sormadan anlamaya çalışmak.
Kavuşmayı hayal edip
yine de onun yoluna taş olmamaktır.
Gidiyorsa.
arkasından değil, kalbinden uğurlamaktır.

Aşk bazen dokunmamakta saklıdır.
Ellerin yanında olsa da,
yüreğini geride bırakmaktır.
Kendini hiçe sayıp
onun gülüşünü her şeye değer saymaktır.

Kimi zaman bir adım atmamak,
atarsa o incinir diye.
Kimi zaman bir cümleyi yutmak,
duysa canı yanar diye.
İçinde yangın varken
onun üşümemesi için sessiz kalmaktır aşk.

Bazen kendi mutluluğundan vazgeçersin,
onun gülüşü eksilmesin diye.
Bazen ben olmazsın,
çünkü sen yaşasın istersin.
İşte tam da orasıdır aşkın en derin yeri.
Görünmeden var olmak,
duyulmadan sevmektir.

Aşk, kendinden vazgeçmek değil midir bazen?
Bir ömrü uzaktan tamamlamak.
Bir ismi ömrün boyunca içinden anmak.
Bir cümleyi söylemeden yıllarca yaşamak.
Ve sonunda sadece dua edip
Yeter ki iyi olsun,diyebilmektir. Aşk