Ne zaman ki çıplaklığı düştü gözlerinin içime,
o zaman buldum kendimi parıldayan bir kar tanesinde.
Devrilmişliğin verdiği sızıyı hissettim tenimin her köşesinde
ve ondan önceydi hissedişim rüzgarla bir olup
savrulmanın verdiği tatlı endişeyi.
Tutulmuştum, tutunmuştum.
Bir kış gününde ben kurtulmuştum.
Kayıt Tarihi : 29.9.2014 22:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!