Aşk Şiiri - İbrahim Eryazıcı

Hey sen!
Son yüzyılın aşkını yüreğinde
Adetlerin gizini onurunda taşıyan
Hayatını dedenin şerbetinden içip
Gözünü ya derin bir kuyuya yada
Çok yüksek bir dağın doruğuna mühürledin
Aşık olunca ırmakları keşfettin
Temizlenip,
Doğanda olan beyaz çarşafın yüzündeki sihri
Hızla çarpan kalbinin sol yanına
Kuvvetli,
Bir o kadarda güçsüz ellerine teslim ettin

Şehirler, kentler büyüledi aşklarını
Sen bir yorgan çektin şehir kokulu dostlarına
Kalemini aşka banıp,
Maniler yazmak yerine
Dudaklarına sarıp beyaz çarşafları
Duyumsanmamak için
İçinde alevler yanan
Bir mum ışığında
İstanbul’u seyrederken sustuğun gibi sustun
Aşıklarla konuşmak seni
Serin bir kent havası gibiydi..