Devir: Kibir Şiiri - İsacan Yelken

İlhamdır, benden kısraklar gibi koşup kaçan;
Sevgilidir, yüreğime haramlar kaçıran.
Kaçtıkça yaşamın kenarından geçiyorum;
Herkes mesut, etrafına saadet taşıran.

Gam dilsiz; lakin devir: kibir, asır: gösteriş.
İblis sağına yaklaşır — bir andır o geliş.
Vesvese fısıldar: “Kibir işidir mesutluk.”
Dayatılan “benlik”se en zalim, en gaddar iş!

Artık vicdan bile içimizi kemirmiyor;
Akıldır ki vicdana “ceset” bile demiyor.
Ev: altından saray; cenazeyse beyaz kefen.
Vicdan üç maymun: görüyor, biliyor, susuyor…