Sevgilim özlüyorum seni...
Bir balta indirildi,içimden bir ağaç köküyle devrildi.
Gözlerimden akan yaştan belli degilmi,içim kanıyor.
Özlem bir bulut gibi sarıyor beni,kuşatıyor.
Seni sevmek bir sonsuzluk gibi büyüyor içimde.
Haftanın her gününe,gecen her saate senin adını verdim.
Sen ey sevdalı,içinmi karardı,
Bu karanlık gecede.
Pembe panjurlarından içeriye güneşde'mi,
Girmiyor; karanlıgın yanlızlıkla diz boyumu,
Çıkışında yok.
Kurtuluşunda yok.
Aşkı tek kişilik yaşamak… Yükü ağırdır, yakar yüreğini, ruhunu, bedenini! Dayanamaz, söylemek istersin ama dökülmez kelimeler dilinden! Gözlerin ise inadına anlatır aşkını! Utanmaz gözler, korku nedir bilmez aşk söz konusu olduğunda! Dilin bağlandığında o konuşur… Ama nafiledir! Çünkü anlamaz karşı taraf gözlerin dilinden! Sen ise tek kişilik yaşamaya devam ettikçe aşkını, daha da büyür aşkın… Yüreğine sığmaz olur! Ve her yeni günün başlangıcında ‘bugün söyleyeceğim’ dersin. Ama o an geldiğinde, elin ayağın titrer, avuçlarının içi terler ve tam anlatmaya başlayacakken ağzından başka kelimeler dökülür. Havadan sudan konuşursun. Oysa bunlar değildi söyleyeceklerin!
İçinden, ‘bugün olmadı ama yarın kesin…’ dersin. Ve böylece günler birbirini kovalar ve sen zaman kavramını yitirirsin! Yaşamını ertelersin farkında olmadan…
Aşkımızı dile getirmekten ne alıkoyar biz âşıkları? Aşkımızın reddedilmesi sonucu küçük düşmekten mi korkuyoruz? Kaybetmekten mi korkuyoruz yoksa? Kaybetmekten korkuyor isen gülerim doğrusu. Sana ait olmayan bir şeyi kaybedemezsinde unutma!
Kapasam gözlerimi
Ve uyansam uykumdan
Hissetsem tenimde
Güneşin serinliğini
Yağmurun sıcaklığını
Ay batsa üzerime
Beni nereye koyuyorsun böyle?
Neresinde yaşıyorum yüreğinin?
Var mıyım senin için,
Ay düşerken geceye masalsı düşün ben miyim
Yoksa kendin misin? ...
Beni sığdırabiliyor musun içine?
Karanlık bir sonbahar akşamı,
Hüzünlü bir şarkı dökülüyor dudaklarımdan.
Zaman her dakika seni gizliyor benden,
Ve ben seni seyredebiliyorum küçük penceremden;
Yelkovanın elinden tutmuş
Geçmişime gömülüyorsun her dakika,
Bir nisan yağmuru olmalıyım
Sana ulaşmak için.
Sen kendini dışarı atmışken
Bulut olup geçmeliyim
Yürüdüğün sokaklardan
Bir yağmur damlası olup
Zaman ömrümün en büyük haini
Bir sır gibi akıyor avuçlarımdan
Sen bilmem hangi iklimlerin çiçeği
Kim bilir hangi güneşe sevdalı
Açıyorsun bulutsuz gülüşlere
Gözlerinde okyanusun en güzel mavisi
Egilip gözlerime baktı
Seni seyrede bilirmiyim dedi usulca,
Sandım gözlerimden beni seyredecek
Evet dedi dudaklarım.
Yumdu gözlerini şaşırtım,
Anladım ki kalbinden seyretiyordu beni.
Hadi kalk yerden,
Ne bekliyorsun kalk
Önce sevişmeye gidiyoruz
Sonrada ölmeye.
Yüzünde kocaman bir gülümseme
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!