Asil Yalnızlığım Şiiri - Mine Yılmaz Sevinç

At başlıydı benim yalnızlığım
Öyle asil,
Dik duruşlu.

Bileği bükülmezdi gecelerimin
Bir masada.

Sen şimdi özleyince nasıl olta atılır anılara?
Bilemezsin.

Acıklı bir şarkı nasıl oyar insanın yüreğini
Duvarlar konuşunca?
Sen susarsın.

Mektup yazmak gelir geçer içinden,
Tutamazsın hevesini ucundan
Kuş olup uçar.

Yalnızlık boynumun borcu,
Soyluydu soysuz.
Üç kuruşa satılmaz,
İki selama kanmazdı.

Alıştığım sularda yüzmek değildi bu.

At başlıydı benim yalnızlığım
Öyle asil.
Boyun eğmeyen,
Tarif edilmeyen.

Mine Yılmaz Sevinç
18 Kasım 2023
23:36