Asil İnsanlar:
Bir kalbe girerken de, bir eve girerkende, destur alırlar ve yavaşça içeri girerler...!
Girdiği kalbi de, girdiği evin kapınıda incitmezler...!
Asil İnsanlar:
Girdiği kalpten çıkarkende, girdiği evden çıkarkende, musade isterler, çıkarken elinin ucu ile kapıyı yavaşça kapatırlar ve sessizce giderler...!
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta