Aşıklar Şiiri - Kemal Müftüoğlu

Ne zaman
El ele tutuşmuş
Aşıklar görsem
Seni hatırlarım
Yüreğim sızlar.
Yaşanan acılar
Gelir aklıma.
Manisa kışının
Dost yağmurları
Buluştuğumuz
O küçük mantıcı.
Nasıl unuturum
Büyük adayı?
Bir mülteci umuduyla
Sığındığımız kenti
Bizi koruyamadığı için belki,
Sitemle anar yüreğim.
Ne çaresizlikti ah
Ne çaresizlik.
Her an sehpaya gidecek
Bir mahkum gibi
Korkarak karanlığa açılırdı
Gözlerimiz.
Belkide zamansız
Ayrılığın habercisiydi;
Işıl ışıl bir ağustos gecesi
Birbirinden uzaklaşan
O iki yıldız.
Oysa kız kulesinin
Dinlerken acı hikayesini
Ne kadarda uzaktı
Bize ayrılık.
Ve ne kadar yakındı
Eski Ceneviz köprüleri;
Bir gurbet akşamında
Üstünden sondefa
Birlikte geçtiğimiz.
.