Sen benim için aşikar olanken,
Ben senin ezelde sarhoşundum.
Sen tuğba ağacının süsüyken,
Ben sana açmış sade bir güldüm.
Yedi renk veren ebem kuşağımın,
Gönlümün aşikarı olan tek rengi,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta