Ey sevgili sen dîdêmi hep rûşen edensin
Sevdan beni yaksın da yürek kendine gelsin.
Ümmî bile olsam sen yine şair edersin,
Al aklımı verme, bana lazım değil artık!
Yâr leyl’in zifirinde, sen yıldız ve de aysın
Düştükçe, fezaya uçuran bir yüce yarsın
Her çıkmaz sokağın sonu sade sana varsın,
Al aklımı verme, bana lazım değil artık!
Ey sevgili, hasret beni sarmış da perişan,
Gönlümdeki hicranla yanarken yine pişman.
Ayrılık o nârdan gibi ah, katlime ferman!
Al aklımı verme, bana lazım değil artık!
Ey cânâ bil, aklım gibi ömrüm de senindir,
Bir lahza visâlin bile bin ömre bedeldir,
Sensiz bu cihân zindan olur, firkât eceldir.
Al aklımı verme, bana lazım değil artık!
Kayıt Tarihi : 13.3.2025 17:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sefalar getirdiniz şairem, aynı yanık kokusunu bilenler bilirler, bir şiirin başka yürekte neden yankılanlığını...
Selam olsun, hoş geldiniz.
Sefa geldiniz Sayın Şair,
Geleneksel usûlün hazzı ayrıdır evet, yazarken de öyleydi...
Teşekkür ederim ziyaretiniz ve yorumunuz için, değer kattınız.
Selam ve hürmetle
Klasik tarzla yazılan şiirlerin hafızda tutmak kolay oluyor. Yüreğinize sağlık.
TÜM YORUMLAR (12)