Gönlüm üzgün,
Sevgimi, aşkımı içine atıyor.
Sensiz geçen ömrüne küskün,
Hep kaşlarını çatıyor.
Gönlüm karamsar,
Ne karşılık bekler
Ne de terkeder,
Bıkmaz gönül sevmekten.
Geç de olsa bulmuşken,
Vazgeçer mi hiç senden!
Sakınır sadece
Gönül bahçene kabul ettin beni,
Nasıl mutlu oldum, bilemezsin.
Aman tanrım,
Ne kadar kalabalık böyle!
Nasıl göstereceğim kendimi?
Sana şiirler yazsam,
Gönlümü alan güzelim,
İstemiyorum, senin olsun.
Umudu, aşkı veremem,
Sen bende onlarla yaşıyorsun.
Zihnimi alan güzelim,
Aşktan yürek kıpırtısı,
Ardından kalp çarpıntısı.
Sanki uçuyorum.
Bu ben miyim?
Yoksa,
Ben bu muyum?
Gönlüm, zihnim, ruhum rahatladı,
Boşalttı yıllardır taşıdığı gizli yükünü.
Sevgiyle tıka basa dolu olsa da gönlüm
Meğer ne güzelmiş
Yük taşımadan geçirmek ömrünü.
Mevsim Sonbahar, Hazan,
Eksik olmaz yağmur, rüzgar,
Savrulur yapraklar solduğu zaman,
Zorlanır aşklar.
İsminde bahar içinde hüzün var,
Yaşatır her an.
Sadece seninle yaşarım!
Ya yalnız seninle,
Ya da seninle yalnız.
Sen olmazsan,
Sensiz seninle,
Ama yapayalnız.
Yağmur damlalarında sesini duyuyorum,
Öyle huzur verici, berrak.
Sabırsızlıkla yağmuru bekliyorum,
Söyleyeceklerimi ezberliyorum
Kendi kendime konuşarak.
Kar tanelerinde gönlünü görüyorum,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!