Aşık Gibi Sevemiyorum

Bilemiyorum belki insan sevmeyi,
Böyle aşık gibi sevmeyi bilemiyorum,
Ben insanları sevmeyi beceremiyorum sanırım.
Beceriksizim bir o kadar liyakatsiz.
Ben o yüzden
Biraz kuşları,
Biraz kelebekleri,
Epeyce çiçekleri,
Çocukları mesela,
Yürümeyi herşeyi önüne katarak,
Geride bırakarak kalmak isteyenleri,
Biraz şarkı dinlemeyi,
Üç beş şiir okumayı,
Konuşmayı köpeklerle,
Diğer hayvanlarla,
Ateş böceklerinin dansını,
Gecenin karanlığını,
Ve Ağustos böceklerinin çaldıkları şu eşsiz müziği,
Rüzgarda ürpererek çay içmeyi,
Tüylerim diken diken olana kadar balkonda oturmayı,
O çayı yudumlayıp,
Sanki köydeymişim de
Ev ahalisinden gizli balkonda pusmuş,
Konuşuyoruz
Ve yıldızlara sarıyoruz gibi,
O senin yıldızın bu benim,
Öbürü çobanın.
Çoban yıldızı parlar şanslıysan,
Bulutlu bir gece değildir elbette.
Sevilmez mi yoksa bunlar?
Ben hep yanlış şeyleri mi sevmişim?
Körkütük aşık olmak mı gerekiyordu bir insana?
Hiç mi beceremedim?
Bunların hepsini sevmek aşk değil miydi?
Aşk beceri ister,
Ben bilirim demek gerekir.
Oysa benim bu konuda bildiğim tek şey yok,
Aşk cahilliktir zannımca.
Herşeyi biliyorum sanarak bilmediğin bir Dünya'ya adım adım yürümek,
Aşk cahilliktir zannımca,
Bildiğin bütün ezberleri bozmaktır.
Ezberini unutmaktır sahne de,
Kekeleyip eve ağlayarak dönmektir çoğu zaman.
Benim ezberim iyi işte,
Ben bu yüzden yapamıyorum aşkı,
Kekeleyemiyorum hiçbir zaman.
Bilemiyorum insan sevmeyi
Böyle aşık gibi,
Ben insanı insan gibi seviyorum,
Ben sevmeyi seviyorum
Herşeyi,
Ekmek gibi,
Su gibi,
Suya düşen ışık gibi,
Işığın yansımasında kaybolan sevdiklerim gibi,
Herşeyi seviyorum,
Aşık gibi sevmeyi beceremiyorum.

Mine Yılmaz Sevinç
26 Haziran 2023
01:19