Aşığa Vuslat Yaramaz Şiiri - Zeynel Erol

AŞIĞA VUSLAT YARAMAZ
Aşığa vuslat yaramaz gülüm
Her şiirin gönlünde bir destan yatar
Ey şiirimin destanı
Ey gönlü güzelim
Bir kaçamak bakışına vurulduğum
Sana kavuşamamanın hüznü
En sadık dostum oldu bu günlerde
Çok şükür su sızmıyor aramızdan
Senin gelmediğin aklımı bile sevmiyorum artık
Senin olmadığın zamanı
Sevmediğin havayı
Dinlemediğin türküleri de sevmiyorum
Vuslat kadar uzak hasret kadar yakınımdasın
Her daim yanımda ve canımdasın
Bir kış gecesi yolunu kaybetmiş bir yolcunun paralayan bir ışıkla umutlandığı gibi
Umut doluyum seni tanıdığım için
Ama yaklaştıkça yok olmandan korkuyorum
Bir hayal olmandan
Ey umudum
Ey çarem
Merhemlerin en şifalısı yaralı yüreğime
Dünyanın her yeri seninle kaplıyken
Küçücük bir odada bile dokunamamanın hüznü acı hissi yüreğimi parçalıyor
Ey yüreğimin parçası
Müjdeli haberini beklerken Azrail’e yenilmekten korkuyorum
Korkum ölmekten değil yanlış anlama
Hasretinden, sevdandan ayrı kalmaktan korkuyorum
Aklıma gelen tüm şiirleri sana yazmak
Türküleri sana söylemek istiyorum
Hasretimi artırmak, sevdamı tatlandırmak istiyorum
Vuslatını doyasıya yaşamak için
Ey yaşanmış anılarımın en güzel anı
Ey duran zamanımın kaybolan hüznü
Nasıl bir sevdaya sürükledin ömrümü
Senden uzaklaştıkça yüreğim kanıyor
Sana ulaştıkça hasretim
Ellerim, yüreğim, özlemim yanıyor yokluğuna dokunduğumdan beri
İçimi dağlayan bir ay ışığı süzülürken benliğime
Yok oluyorum
Sessizce kavuşmamız mümkünken
Belki de vuslat yaramıyor
Belki de tam da aşk dediğin bu
Belki böyle daha güzelsin…