Aşere-i Mübeşşere Şiiri - Abdullah Akçay

O mahzun yüzlere baktığı an,
Yüreklerinde duruyordu zaman.
Ne arzdaydılar ne de asimân,
Ebu Bekir, Ömer, Ali ve Osman.

Onlara gökteki yıldızlar dedi,
Onları ümmete rehber eyledi.
Bu dünyada "Hadi, cennete" dedi,
Talha, Ebû Ubeyde, Zübeyr, Saîd’i.

Düşmana karşı çıktıkları zaman,
Kâfirler önlerinde dilerdi emân.
Her biri de bir yönden yaman,
Sa’d bin Ebi Vakkâs ve Abdurrahman.