bir yangın geçiyor içimden,
kül yok, duman yok
parmak uçlarımda titriyor
söylenmemiş her cümle,
yine de susuyor kalem,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Yazmak
acıya eş
Duyguya yol çoğu zaman
Vakit biraz durgunluk, biraz suskunluk kıldı
Tebriklerle, esenlikle
Gönül yorgun olunca,yazamamak da şiire dahil..
Tebriklerimle…
yoksun
bir demet karanfil açıyorum
acılarımdan kırmızı
güneşe dönüyor taç yapraklarım
bu şehrin bütün meyhanelerinde kadeh kaldırıyorum
selamlıyorum bütün aşklarını
bu rüzgar böyle esmemeli artık
bu deniz böyle dalgalı
bu yaz cehennem sıcak
biliyorum
böyle kesmemeli kağıt
böyle derinden
kalem böyle suskun
yok böyle olmayacak
şiir suskun
bu roman böyle yarım
demek geldi içimden.
İçtenlikle kutluyorum şiirinizi.
"Yaz(l)ık" oldu şiirler de,
Yangına sebebiyet aranır diye mi, bilmem!
Özellikle kağıttan
Çabuk tutuşan hemen her şeyden
Kaçıyoruz,
Farkında olmadan...
Bakışlar biraz sabit, donuk bu aralar,
Güze açılır, meraklanmayın Bekir Bey,
Tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta