Artık Şiir Yazmayacağım ( Son Şiir)

Kalemim kırıldı, kâğıdım soldu,
Her mısra yorgun, her harf dondu.
Bir zamanlar içimden taşan dünya,
Şimdi sessizliğe gömülüp yok oldu.

Gözlerim geceyi taşır durmadan,
Yüreğim yanar hiç sönmeden, durmadan.
Her satır, geçmişin kanlı izleri,
Her dize, hatırladıkça kanayan.

Umudu aradım dizelerde yıllarca,
Bir gülüş sakladım boş sayfalara.
Ne gülüş kaldı ne bahar ardımda,
Sadece hüzün var, derin yaralara.

Defterler doldu, ben hep eksildim,
Her şiirle biraz daha tükendim.
Artık yazmayacağım, çünkü bilirim,
Kelimelerimde bile yalnız kaldım.

Bir ömrü sığdırdım keder defterine,
Sevda yazdım, ayrılık düştü yerine.
Şairlik sandığım bir avuntuymuş,
Şimdi vedamı yazıyorum kendime.

Karanlık çökerken son dörtlüğüme,
Sesim boğuluyor kendi içimde.
Artık şiir yazmayacağım, çünkü
Şiirlerim bile küstü kalbime.

Ve bil ki suskunluk da bir mısradır,
En derin acıyı dile getirmeden saklar.
Artık şiir yazmayacağım, çünkü
Ben yazdıkça hayatım daha da yanar.