Artık Kendimle Barıştım Şiiri - Seyrani Göl

Yürümeyi bıraktım artık
çünkü yol,
içimde yürüyordu.

Sessizliğe selam verdim
bir dost gibi,
ne eksik sordum,
ne fazla söyledim.

Zamanla kavga etmeyi bıraktım,
çünkü anladım:
Her geç kalan şey,
tam zamanında olur içimizde.

Yaralarımı açık bıraktım,
güneş iyileştirdi.
Kapanmadılar belki,
ama artık canımı acıtmıyorlar.

Baktım aynaya
kimse yoktu.
Ama ben oradaydım,
ve bu ilk defa yeterliydi.

Ne olmak istedim,
ne olmaktan kaçtım.
Sadece oldum,
su gibi…
akışta,
yüksekten değil, derinlikten.

Gölgeni sevmekmiş meğer
en büyük barış.
Kendine düşman olmadığında
kimse yenemez seni.

Artık
ne arıyorum,
ne kaçıyorum.
Sadece oturuyorum
bir taşın üstünde,
bir akşamın kenarında,
ve izin veriyorum
kendime,
olduğum gibi kalmaya.
S.GÖL