Sen, gülüyorsun ben gülüyorum,
Sen susuyorsun, ben düğümleniyorum.
Sen konuştukça; ben kendime geliyorum..
Sonra tüm tükenişlere inat tükenmez kalemimle başlıyorum yazmaya. Satır araları, bir nevi inziva oldu bana. Gecenin göğsüne saklanmış hayallerimi hatırlıyorum sonra. Hayallerim; miadı dolmuş, silik biraz da…
Sen; gözlerinde bahar çiçekleri gibi açtığım adam, “ne kadar sevdin” diye hep soracak olsam da, cesaret edip soramıyorum çoğu zaman..İçimde bir sızı gibi kalmıştır hep; zaman zaman acıyan. Sızım, solumdan gelir hep. Sonrası kendi içimde yarattığım kapı arkası yalnızlıklar…Sonra dalıp giderim çok uzaklara..
Seni bildim bileli,
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.
Devamını Oku
ey balçık dünya,
başıma nice belâlar geldi,
nice mihnet, nice dert.
Seni sırf belâdan ibaret gördüm,
seni sırf mihnetten, dertten ibaret.



