Artakalmışlık Şiiri - Mehmet Yaş

Bilmeyen yok soygun ’unu,
İş’ten artakalmış gibi.
Maskeliyor vurgun’unu,
Diş’ten artakalmış gibi.

Sam vuruyor sürgünleri,
Dirense de ergin’leri..
İlkbahar’ın ilk günleri,
Kış’tan artakalmış gibi.

Dost elinden gelen selam,
Yâr dilinden çıkan kelam..
Güvendiğim kâğıt kalem,
Taş’tan artakalmış gibi.

Sağ’ı gördüm, sol’u gördüm,
Türlü, türlü yolu gördüm.
Sözde nice dolu gördüm,
Boş’tan artakalmış gibi.

Ömür denen bir merdiven,
Her basakta bir serüven..
Ahde-vefa, dosta güven,
Düş’ten artakalmış gibi.

Ötesini sen hayâl et,
Ayyuka çıkan rezalet,
Ayağa düşen adalet,
Baş’tan artakalmış gibi.

Kabuk isyan eder öz ‘de,
Star olmuş hani söz’de,
Kirpiği eğreti göz’de..
Kaş’tan artakalmış gibi.

Görünse de gayet zinde,
Ben bilirim kriz’inde..
Kaçak akım priz’inde,
Fiş’ten artakalmış gibi.

İmtiyaz var mı mehil’de?
Aksama var mı dûhul’de?
Akıbeti bir meçhûl’de,
Tuş’tan artakalmış gibi.

Çisil, çisil yağan rahmet,
Hiç verir mi gül’e zahmet?
Bir Mehmet var, sanki Mehmet,
YAŞ’tan artakalmış gibi!

25.05.1995