Bakışları bulanık, ruhunda bin hafakan,
Bilmiyor ki mükemmel, yaratmıştır yaratan,
İnsan denen bu mahlûk, değildir ki sıradan,
Arştan gelen bir davet, çağırıyor cennete,
Lebbeyk diye koşuver, bu sonsuz saadete.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var