Arş-ı Elvan Şiiri - Eshat Eshat

Davudî bir nida oldu nişanen
Mızrabından çıkan hışım ianen
Arş-ı elvan gibi kebir ziyaden
Cidali kavlinle sadrıma hazsın
Mukadderatınla mazime nazsın

İnceden inceye tayfsın sayhama
Varağı yamalı gönül sayfama
Müebbetle mahpus kalyon tayfama
Debdebeli lafla verdin muhtıra
Kaldı İkmalime bu son hatıra

Tekmili tahkikat nüvende muhal
Tersyüz oldu bahtım nihayet bu hal
Ülfetime mazhar yanağın al al
Etrafında oldum döndüm hep pervan
Girizgâha feza değişti devran

Kavruk rengin özü sinemde kuru
Masumane veçhin durudan duru
Kalmadı muamma başkaca soru
Görklüdür endamın hitaptır göze
Cihanı âlemde kitaptır öze

Eshat